Hybrid landscapes

Nederlanders sleutelen al eeuwenlang aan hun steden en landschappen. Vrijwel iedere plek in Nederland is door mensenhanden vormgegeven. Het resultaat is een hybride landschap waar het onderscheid tussen steden en landschappen steeds verder vervaagt. De hedendaagse planvorming in deze hybrid landscapes vormde het thema van de tentoonstelling in het Nederlands Paviljoen op de 9e Architectuur Biënnale Venetië. Het toenmalige NAi (huidige Nieuwe Instituut) heeft MUST gevraagd een bijdrage te leveren met een cartografische analyse van transformerend Nederland in de afgelopen 150 jaar.

Het startpunt van de analyse is 1860, een jaartal in een periode waarin de geleidelijke maar onstuitbare, en steeds versnellende transformatie van stad en landschap van start gaat. De keuze voor het jaar 1860 als beginjaar heeft ook een praktische reden. Pas rond 1860 werd Nederland voor het eerst volledig in kaart gebracht door de Topographische Inrichting Nederland, de voorloper van de Topografische Dienst.