Collega Rob studeerde cum laude af aan de studie Urban and Regional Planning aan de UVA!

Voor de jonge middenklasse fungeren metropolen als Amsterdam als plek om zichzelf te ontplooien en om zichzelf te ontdekken. In deze turbulente periode die strekt tussen adolescentie en ‘echt’ volwassen zijn, biedt het hebben van een stabiele woonsituatie de nodige rust en stabiliteit. Het vinden van een passende woning is voor de jonge middenklasse echter steeds moeilijker als gevolg van de oververhitte woningmarkten. Hoge prijzen en beperkte toegang tot betaalbare woningen dwingen veel jonge volwassenen om zich te wenden tot de in veel gevallen dure en onstuimige particuliere huursector. Deel uit maken van de middenklasse — hoger opgeleid zijn en een goed salaris verdienen — garanderen niet langer een soepel pad op de woningmarkt.

Voor zijn Masterthesis onderzocht Rob Giesendorf hoe jonge volwassenen uit de middenklasse zich bewegen op een woningmarkt waarin de toegang tot betaalbare woningen afneemt. In zijn onderzoek keek hij naar de manieren waarop identiteiten van volwassenen, de sociale status van de middenklasse en het streven naar ontologische en economische veiligheid worden ondermijnd en ondersteund door de huidige neoliberale stedelijke context. De Amsterdamse woningmarkt heeft zijn eigen bijzonderheden, zoals een relatief omvangrijke sociale huursector, maar heeft ook veel overeenkomsten met andere metropolen. Net als in andere steden heeft Amsterdam sinds de wereldwijde financiële crisis van 2007-08 te maken met investeerders die woningen opkopen om deze te verhuren, waardoor de samenstelling van de woningvoorraad in rap tempo verandert. In zijn onderzoek zijn recente ontwikkelingen op de woningmarkt meegenomen die de ontologische veiligheid van huurders in Amsterdam hebben aangetast, zoals de verhuurderheffing uit 2013 en de toename van tijdelijke huurcontracten als gevolg van de Wet Doorstroming Huurmarkt uit 2016.

De studie legt een steeds ongelijker terrein bloot van insiders en outsiders dat verder strekt dan de woningmarkt alleen. Het onderzoek wijst op een woningmarkt waarin eigenwoningbezit wordt bevorderd door overheidsbeleid en wordt beloond door belastingmaatregelen, hetgeen bedraagt aan de perceptie van eigenwoningbezit als de ultieme blijk van volwassenheid. Geld dat intergenerationeel wordt overgedragen speelt een steeds grotere rol bij het succes van de jonge middenklasse op de woningmarkt, maar valt in de regel slechts het reeds bevoorrechte deel van deze groep ten deel. Omdat zij doorgaans beschikken over meer financiële slagkracht, doen stellen het op de huidige markt aanzienlijker beter dan alleenstaanden, wat erop duidt dat het hebben van een relatie de kansen op de woningmarkt positief beïnvloedt.

De volledige studie is hier te lezen.