Het is zomer. Tijd om lekker buiten te spelen. Woon je op Borneo Sporenburg (Amsterdam) dan is de kans groot dat je speelt op een van de speelplekken die MUST in 2001 heeft ontworpen.
In 2001 vroeg de Dienst Ruimtelijke Ordening (DRO) ons om een speelplan voor Borneo Sporenburg op te stellen. Deze buurt werd begin 2000 ontwikkeld en bevindt zich in het Oostelijk Havengebied van Amsterdam.
Als uitgangspunt voor het speelplan namen wij een beperkt aantal gespecialiseerde speelplekken. Deze kregen allemaal een andere inrichting met herkenbare materialen. Ook ontwierpen we specifieke plekken voor verschillende leeftijdscategorieën. Op deze manier creëerden we optimale speelplekken waar veel aandacht is voor veiligheid, toezicht en uitdaging.
Het speelplan bestaat onder andere uit het speelhuis; een weggelaten patiowoning die volledig als kinder-klim en klauterhuis is ingericht; de speelstraat waar voetstappen in het asfalt kinderen meenemen tot aan twee gigantische berepoten; en een speelstrip als uitdagende hindernisbaan, inclusief kabelbaan!
Het speelplan is in 2002 opgeleverd en extra leuk: de speelplekken zijn nog steeds in gebruik!
MUST heeft ook een kantoor in Keulen. Met even mooie projecten en even leuke Musties. Tijd om eens langs te gaan om te horen waar zij mee bezig zijn en de collega’s beter te leren kennen.
Hambach
Een van de meest bijzondere opdrachten van MUST Keulen is het opstellen van een ruimtelijke strategie voor het gebied rondom de bruinkoolsteenmijn Hambach. Dit was dan ook de start van onze excursie. Na een korte introductie reden we naar het verlaten dorpje Manheim. De inwoners zijn uitgekocht en verdwenen in afwachting van de komende afgraving. Een desolate en verwarrende plek, waar de deur van de kerk is dichtgetimmerd terwijl het interieur doet vermoeden dat er gisteren nog een dienst heeft plaatsgevonden.
Vanaf het uitzichtpunt Terra Nova heb je een fenomenaal uitzicht over de uitgestrekte mijn. Zover je kan kijken, zie je de mijn met daarin grote machines die klein lijken maar in werkelijkheid groter zijn dan een flatgebouw. Hier hadden we lunch en spraken we over de reikwijdte en impact van de mijn. En leerden we de Keulse collega’s beter kennen.
Garzweiler
Daarna was wat mij betreft het hoogtepunt (of dieptepunt) van onze excursie. Een rondleiding door het bruinkoolwinningsgebied Garzweiler. Met een heuse bus en een eigen tourguide daalden we af in de mijn. Zo kregen we een beter beeld van de proporties en de techniek achter de mijn. Interessant was vooral dat de mijn aan één kant afgegraven wordt. Het zand wat daarbij vrij komt, wordt meteen teruggestort aan de andere kant van de mijn. Die kant kan dan inklinken, zodat er t.z.t. nieuwe natuur op ontwikkeld kan worden. We reden door een stuk bos en akkerbouwland wat zich al bevindt op een teruggestort gebied.
Keulen
We lieten de mijnen achter ons en reden naar Keulen. Hier kregen we een rondleiding langs verdichte binnenhoven en bezochten we het kantoor van onze Keulse collega’s (jaloers op het terras!!). Grappig om te merken dat het kantoor 300 kilometer verderop staat, maar eigenlijk dezelfde sfeer uitstraalt als ons Amsterdamse kantoor.
Tijdens het gezamenlijk etentje in een oude brandweerkazerne, praatten we na over de dag. En we maakten plannen voor de rest van de avond. De Keulse Musties namen ons mee op een kiosk-tour, die eindigde in een kroegentocht. Een mooi einde van een gezellige dag.
Het was ontzettend leuk om onze collega’s in Keulen beter te leren kennen. Hopelijk komen ze binnenkort naar Amsterdam zodat wij hen kunnen laten zien waar wij mee bezig zijn. En zodat weer weer samen biertjes kunnen drinken!
Onze studie De Stromende Stad (2007) onderzoekt de relatie tussen steden en de groeiende ruimte die rivieren nodig hebben. De verwachting is immers dat op lange termijn langs de grote rivieren nog meer ruimte voor water nodig is. Bij het zoeken naar oplossingen worden bebouwde gebieden over het algemeen ontzien. Maar is deze insteek houdbaar? En ontstaan er juist niet interessantere oplossingen wanneer we de confrontatie opzoeken tussen het wassende water en de stad?
In de studie onderzochten wij twee cases: Maastricht en De Noord. Voor beiden steden geldt dat daar tot dan toe een ‘stad ontwijkende’ strategie werd gehanteerd om de wateropgave op te lossen. In Maastricht vormde de toekomstige wateropgave de motor voor ons onderzoek. In het gebied rondom De Noord namen we juist de stedelijke problematiek als vertrekpunt.
Uit onze studie kwam naar voren dat de combinatie van wateropgaven en stedelijke transformatie juist een kansrijke benadering is die meer ruimte voor water kan opleveren. Het eindproduct van het ontwerpend onderzoek is de publicatie De Stromende Stad die je hier kan nalezen:
Wij doen meer onderzoek naar water. Interesse? Een mooie selectie vind je hier: www.must.nl/werkveld/stad-en-water/.
Er is een nieuw boek uit! Buurten Samen bouwen is een bonte verzameling aan buurten die al bestaan en buurten in wording, gesprekken met bevlogen stadsmakers (waaronder Wouter!) en verdiepende teksten over het belang van bouwen aan sterke buurten.
